Poprzez sploty dzianinowe do neuronowych

      Często strofuję siebie, że zamiast wybrać najprostszą drogę do realizacji jakiegoś pomysłu potrafię iść "krętymi ścieżkami" tracąc przy tym więcej czasu i energii, przysparzając sobie  sporo problemów. Rozpatrzmy przykładowo  robótki ręczne. Można natrafić na wzór i fason, który najlepiej nam się udaje, najładniej się układa i przy którym  kolejny z rzędu egzemplarz będzie po prostu wykonywany automatycznie, nie zaprzątając głowy liczeniem oczek i rzędów. Zaoszczędzimy  czasu i nerwów. Bardzo racjonalne podejście, ale u mnie nie działa nawet przy takich krótkotrwałych projektach, jak dzierganie skarpet. W tym roku zrobiłam chyba z dziesięć par i w każdej starałam się wypróbować różne sposoby. Były pary robione od palców i od ściągacza,  wzorem strukturalnym i gładkim, z piętą bumerang, strong,  klinkami pionowymi, z  klapką i podkową. Ściągacze 1 na 1, 2 na1, 2 na 2. Warkoczyki i wzór japoński, długie skarpety i krótkie. Wyszukuję w internecie różne ciekawe okazy, próbuję zrobić, pruję, i  sama siebie karcę iż marnuję tyle czasu na eksperymenty. Ale już od tygodnia żyję z  przekonaniem, że postępuję prawidłowo, znalazłam bardzo argumentujące usprawiedliwienie, które mnie zadowala i myślę, że i dalej będę posuwała się raczej po tych trudniejszych szlakach. 

   A stało się to tak, kiedy przy kolejnej parze skarpet słuchając różnych podcastów natrafiłam na wykład profesorki z dziedziny neuronauki i psycholingwistyki. Temat był ciekawy, bo uczona mówiła  o możliwościach ludzkiego mózgu, o jego umysłowo-poznawczych zdolnościach, o jego kontroli nad narządami i procesami ludzkiego ciała. Na koniec wykładu profesorka poświęciła kilka minut problemom z  pamięcią. Kilka razy podkreśliła, że człowiek  musi ciągle ćwiczyć mózg, zmuszać go do aktywnej pracy unikając rutynowych, powtarzających się, automatycznie wykonywanych czynności. Bardzo polecane są gra w szachy, muzykowanie, haftowanie, różne robótki ręczne, nauka języków. Najbardziej pożyteczne są zajęcia przy ciągle zmieniających się warunkach i okolicznościach. Wracając do domu zaleca się  unikać przetartych szlaków, zegarki przełożyć na inną rękę, oglądając zdjęcia, trzymać je do góry nogami i  wyszukiwać na nich znane osoby. Bardzo się ucieszyłam, że robótki były wymienione wśród zajęć pożytecznych do ćwiczeń mózgu, i na pewno moje  poszukiwania ciągle czegoś nowego, nawet przy robieniu skarpet, nie prowadzi do rutyny, a zmusza mózg do wzmożonej pracy.  A to znaczy, że troszcząc się o swoje zdrowie musimy ciągle  poznawać, szukać, odkrywać.  

      A teraz pokażę, jakie moje kolejne  "odkrycia " zeszły z drutów.  Skarpety z Fabel sa miękkie i przytulne. Bardzo przyjemna włóczka w dotyku. Nad czym głowiłam się przy tej parze? Robiąc piętę z boku klapki nabierałam boczne oczka wkłuwając się od razu w dwa kolejne, aby wyciągnąć jedno. Najpierw nabierałam oczko z pierwszego i drugiego razem, następne z drugiego i trzeciego itd...Przez to mam ładnie, równo, bez dziurek wyciągnięte boczne oczka. Byłam wynikiem zadowolona, skarpety już wysłane koleżance do Niemiec.

 

     Następna para zrobiona z "Alize" Superwash Comfort Socks. Co raz bardziej przekonuję się do tej włóczki, po blokowaniu ładnie wygląda, jest optymalnej grubości. Zrobiłam piętę strong, ale teraz w połączeniu z podkową i zamykając na podeszwie w kształcie rombu. Pięta bardzo sympatycznie prezentuje się na nodze. Połowę nabranych oczek przerabiałam ściągaczem "2na2", co pozwala dostosować się skarpecie do różnej szerokości stopy.

      Skarpety z cieniutkiej delikatnej włóczki Signature prosiły się o jakiś ażurowy wzorek. Odważyłam się wypróbować wzór przypominający japońskie sploty, bo od dawna marzyłam sprostać temu wyzwaniu. Bardzo szkoda, że na zdjęciach nie udało się   przekazać właściwy bardzo ładny ciepły brzoskwiniowy kolor tej włóczki.

        No i musiałam  i zrobić parę krótkich skarpet do adidasów. I znowu nauka podwójnego ściagacza, rzędu skrócone przy tworzeniu nadpiętka ( termin według Bokasi). Pięta z klapką, podkową i już wypróbowanym nabieraniem bocznych oczek. Znowu włóczka Alize nie zawiodła, mięciutkie pastelowe skarpety czekają aż będą zapakowane i wręczone właścicielce.

 

 

      Czego jeszcze nie było? Nigdy jeszcze nie próbowałam "ząbkowania" przy dzianinie. Przy zużywaniu resztek od Fabel i  Pro Lany postanowiłam zrobić "łagodne ząbki", bo narzut robiłam po dwóch przerobionych oczkach.  Jeszcze w tej parze obie włóczki łączyłam w trakcie roboty metodą heliks. Na razie "ząbków" nie zaliczyłam do swoich faworytów. Może to tak z pierwszym podejściem bywa...

 

    W produkcji skarpet nastąpi wymuszona przerwa, bo zaciągnęłam się do testowania swetra i znowu mam okazję poćwiczyć swój umysł, staram się samodzielnie rozwikłać powstające problemy przy odczytywaniu instrukcji i ciesze się, kiedy mi udaje. No i żeby uniknąć rutyny ( według zaleceń neuronauki ) planuję i moralnie szykuję się  do zmiany drutów na szydełko, bo tradycyjnie chce się odnowić jakieś dekoracje świąteczne. 

     Kolejne przeczytane książki. Kristin Hannah "Pozwól odejść". Ta autorka nie zawodzi. O przyjaźni, o ciężkich chwilach po odeściu najbliższych, o trudnych relacjach między dziećmi i rodzicami. Powieśc, która zmusza czytelnika zamyslić sie nad swoim sensem życia.

   Przeczytałam też pierwszy kryminał Lisy Gardner "Crash and Burn"i byłam mile zaskoczona umiejętnością autorki trzymać czytelnika w napięciu, nie dając możliwości samemu w trakcie czytania wytropić przestępcę. Czytałam po litewsku, nie znalazłam przekładu tej powieści na polski. Na pewno do książek Lisy Gardner jeszcze powrócę.

  Teraz czytam książkę, o której bardzo dawno słyszałam, że cieszy się wielką popularnością. Chodzi o książkę Jennifer Gardy "Co w brzuchu burczy". Autorka w bardzo dostępny sposób przekonuje młodego czytelnika ( tak, to jest książka raczej napisana dla dzieci), że warto przyjrzeć się bliżej różnym procesom fizjologicznym zachodzącym w organizmie człowieka. Czasami przy czytaniu nie można pohamować wybuchów śmiechu, bo autorka zaskakuje nas  bardzo trafnymi i  zabawnymi porównaniami organów ciała do różnych przedmiotów. Uważam, że wszystkim można polecać tą książkę. 

     Za oknem prawie już zima.  Chociaż dzisiaj mamy w Wilnie tylko -1C. Życzę wszystkim tu zaglądającym ciepłego wieczoru, miłej atmosfery, i dla wielu Polaków dobrych wiadomości z Kataru po kolejnym meczu polskiej drużyny. Też kibicujemy szczerze.