O przeczytanym krytycznie

      Wracam po dwutygodniowej przerwie. Przechwalałam się wszystkim, że  nie pamiętam kiedy  ostatnio byłam  na chorobowym. Rzeczywiście, przynajmniej  z dziesięć lat nie dawałam się ani przeziębieniom, ani grypie. I oto w ubiegłym tygodniu, po prostu byłam zmuszona zwrócić się do lekarza, bo nie dałam już rady z okropnym kaszlem i katarem. Postanowiłam, że kilka dni w łóżku dobrze mi zrobi, bo bardzo dziwnie wygląda w szkole nauczycielka kichająca na wszystkich. Jak wylądowałam w łóżku, to oczywiście z książką w ręku. Spało się i czytało, czytało i spało...Oto co zaliczyłam za ten czas i czym chcę się podzielić z towarzystwem od Maknety.

    Romain Sardou " Panna France". W okupowanym przez Niemców Paryżu, w ekskluzywnym burdelu pojawiła się tajemnicza panna France. Ruch oporu, paryska codzienność faszystowskiej śmietanki, co to nie chce na front wschodni- temat dośc często podejmowany jak w kinie, tak i w literaturze. Mimo wszystko, książka posiada dużo walorów poznawczych i warto ją przeczytać.

  Syrie James "  Tajemnicze pamiętniki Charlotte Bronte" (The Secret Diaries of Charlotte Bronte by Syrie James) Nie wiem, czy jest przekład na polski, bo czytałam po litewsku. Książka, która mnie najbardziej zachwyciła.  Jest to biograficzna powieść o rodzinie Bronte. Autorka przedstawiła nie tylko dużo szczegółów z życia trzech sióstr-Emilii, Anny i Szarlotty, ale też bardzo dokładnie pokazuje życie codzienne  środowiska małomiasteczkowego w połowie XIX wieku w Anglii. Trzy inteligentne, zaradne  córki pastora marzą o karierze literackiej, wydają swoje powieści i wiersze podpisując się męskimi imionami. Czyta się bardzo lekko, całkowicie zanurzając  z bohaterami w otaczającą ich atmosferę . Polecam książkę jak najbardziej.

  Remigiusz Mróz "Behawiorysta". Pamiętam, jak byłam zafascynowana trylogią o komisarzu Forście.

Dlatego też tak wielką nadzieję pokładałam w jednej z najnowszych powieści. Niestety autor  rozkoszuje  się  opisując straszne  sceny tortur powtarzające się na przeciągu całej historii. Bohater sadysta ciągle donosi do czytelnika ,że społeczeństwo osiągnęło już takie dno, iż niedługo wszyscy się wyniszczymy wzajemnie.  Po przeczytaniu kilku stronic nie opuszcza już przygnębienie, bo ani zapomnieć tego się nie da, ani pozostać obojętnym. W nasze dni, kiedy niestety ciągle dosięgają nas informacje o tragicznych wydarzeniach na świecie, o masowych zagładach, nie chce się dodatkowo o takich historiach czytać. I w końcu książki zaskakuje  nielogiczne, nierealne  rozwiązanie.  I to ma być relaks z książką? Dlatego nie polecam ,szczególnie matkom małych dzieci, ludziom wrażliwym, nadpobudliwym, i wszystkim tym, kto sięgając po ksiażkę czeka miłych wrażeń.

       A co z piórkowym? Gotowy, grzeje..

 Życzę wszystkim "zdrowych " zimowych dni i dobrze dobranej literatury.