Gorzka czekolada

    Odnośnie do pory roku, pogody i mojego nastroju, zmieniam tapetę na monitorze komputerowym. Wiosną lubię patrzyć na przylaszczki, latem na chabry i czerwone maki. Jeszcze niedawno moje oko cieszyły wrzosy leśne. I tu raptem zimna deszczowa jesień zapanowała na dworze, i poczułam, że nadszedł czas na tapetowe zmiany. A czy może ładnie wyglądać deszczowy dzień? Otóż u malarza Leonida Afremova deszczowa pogoda jest niepowtarzalna. Przekonajcie sie sami. Teraz na moim monitorze mam :

     Mnie taki obrazek uspokaja, daje możność nastroić się na odpowiednią pogodę na tą porę roku.

   A inne prace tego malarza też są urocze.

    Z nadejściem chłodów aktualne jest dzierganie z grubszej włóczki. Latem sweterek brązowy został odłożony na bok, chociaż brakowało tylko rękawów, to w upały nie chciało się ciepłych rzeczy dziergać. Teraz pomyślałam, że odkładać nie ma sensu, bo trzeba ciepłe rzeczy nosić, a nie trzymać w koszyczku z moteczkami.Na dzisiejsze spotkanie u Maknety mam czym się pochwalić.To wygląda tak:

      Projekt mojego pomysłu. Włóczka -półwełna i akurat była takiej grubości, że pasował wzór francuski i płaskie warkocze. Z przodu warkocze imitują kieszenie, a z tyłu, żeby nie powstał "zwyklak", cztery rzędy warkoczowe idą przez całą długość swetra. No i dekolt w łódkę. Kolor łagodny, taka gorzka czekolada na jesienne wieczory. Najważniejsze, że sprawił radość właścicielce.

   

    Teraz wieści z półki książkowej. Wczoraj  zaczęłam czytać książkę, o której słyszałam bardzo różniące się opinie. Chodzi o książkę "1945.Wojna i pokój "Magdaleny Grzebałkowskiej. Autorkę tą znam z książki o Beksińskich. Książka trudna i niektóre wiadomości  są naprawdę szokujace. O Ziemiach Odzyskanych wiedziałam tylko powierzchownie. Nie miałam pojecia w jakiej skali  było rozwinięte szabrownictwo,  że drogi do wiosek i osiedli przez długi czas były usłane trupami. Zdziwiło mnie trochę, że w książce niemało jest dobrych wspomnień o żołnierzach radzieckich. Książka z tych, co to po przeczytaniu rozdziału trzeba te wiadomości przemyśleć, z kimś przedyskutować, porozważać i czytać dalej, bo  wiedzieć o tamtych czasach trzeba.
     Mamy teraz na Litwie  tydzień filmu polskiego. W poniedziałek oglądaliśmy film "Historia Roja". Przed seansem było spotkanie z reżyserem Zenonem Zalewskim i kompozytorem Michałem Lorencem. Po filmie wyszłam zdruzgotana emocjonalnie z ciężkim sercem.  Dotychczas jeszcze rozmyślam o tym,  jaki sens  miała  walka  żołnierzy Wyklętych. Na sali było dużo uczni z polskich szkół Wilna.

    

   Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających i piszących odezwy. Życzę przyjaznej jesiennej aury, dobrej literatury i dobrego nastroju.