Debiut poduszkowy

          Pierwszy wpis w nowym roku, pierwsza środa u Maknety , pierwsza udziergana poduszka, oraz pierwsze książki na liście przeczytanych już w tym 2017 roku.

           Zacznę od robótki. Od dawna planowałam "ubrać" poduszkę w dzianinę. Ogladając na blogach prace innych podejrzewałam, że musi być to bardzo przytulne, mięciutkie, no i dodające szyku każdej kanapie. Akurat przed Sylwestrem wpadła mi do rąk włóczka, która dostałam od koleżanki z Niemiec, i która do niczego mi nie pasowała, bo było tego tylko cztery moteczki po 50 g, i do tego jeszcze "akryl", z którego raczej ubrań nie dziergam. Wzorek wybrałam jak najprostszy, żeby raczej w świąteczne wieczory zbytnio schematami sobie głowy nie zawracać. Na każdą stronę zużyłam po dwa moteczki, a akurat były w dwóch kolorach: brązowym i beżowopopielatym. I tak to przy telewizorze, ogladając wyczyny polskiej drużyny na skoczniach narciarskich, kibicując dzielnym chłopcom, " poczyniłam" swój pierwszy "produkt' robótkowy w tym roku. W rzeczywistości jest o wiele ładniejsza, aniżeli na zdjęciu. Nasuwa mi sie pomysł, aby  taką poduszką przy okazji obdarować  bliską mi " solenizantkę".

    Teraz o czytaniu. W grudniu stosunkowo mało przeczytałam, bo byłam zbyt zajęta szydełkowaniem. Ale czas prezentów już minął  i z przyjemnością dużo czasu poświęcam  na czytanie. Udało mi się już w styczniu zaliczyć dwa kryminały.

 

 Pierwszy, to Harlan Coben " Głeboko w lesie". Nic nadzwyczajnego, ale znając twórczość tego autora spodziewałam się  rozwikływań  tajemnic kryminalistycznych  z odległej przeszłości. Przy okazji poznajemy szereg ciekawych charakterów, oraz różne podejście ludzi do poczucia winy  z powodu złożonych nieprawdziwych zeznań. Nie wiem, czy jest ta książka przełożona na język polski, czytałam po litewsku, ale miłośnikom kryminałów mogę jś śmiało polecić.

       Drugą zaś ksiażką była głośna "Dziewczyna z pociągu" Pauli Hawkins. Przed samym czytaniem natknęłam się na bardzo negatywną opinię o tej książce, co jeszcze bardziej mnie do czytania pobudziło. No i nie mogłam od książki oderwać się.  Bardziej  aniżeli wątek przestępstwa, zaciekawiła mnie postać Rachel. Byłam po stronie tej kobiety, odrzuconej prawie przez wszystkich, próbującej w samotności  toczyć  bezmyślną walkę z nałogiem. Czytałam, że film jest wogóle beznadziejny, dlatego postanowiłam , że go raczej nie obejrzę, bo książkę przeczytałam jednym tchem i chcę przy takiej jej ocenie pozostać. Ile ludzi, tyle opinii, i każdy ma prawo mieć swoje zdanie.

        Nie robiłam rocznego bilansu ze swoich prac robótkowych na blogu, bo jeszcze o nich pamiętam, i prawie wszystkie prace były pokazane. Przeczytanych książek lista tez grzeje mi serce, ale i o tych książkach też pisałam, i nie chce mi się powtarzać.  Ale nie mogę nie podsumować tego roku, jako roku, co to przyniósł mi nowe, tak bardzo mi potrzebne znajomości. Cieszę się serdecznie, kiedy widzę ładne prace, czy ambitne projekty nowopoznanych koleżanek blogowych, z niecierpliwością czekam na ich wpisy. U jednej śledzę sliczne, co tydzień powstające karteczki, zachwycam sie piórem innej przy opisywaniu przeczytanych książek. A czasami łapie się na myśli, że z niektórymi mam tak podobne spojrzenie na świat. Więc bardzo się z tej przyjażni  cieszę, bardzo ją cenię. Wszystkim i sobie również,  życzę, aby w tym roku nie zabrakło nam pomysłów na nowe prace, aby starczyło czasu na dobrą książkę, abyśmy umieli i chcieli wysłuchać innych, aby najwiekszym naszym problemem był problem: jakimże to wzorem mamy dziergać? Serdeczne pozdrowienia z zaśnieżonego Wilna.