O sowie i fasoli

     Od tego dnia, kiedy wzeszła gwiazda Adama Małysza zawody w skokach narciarskich są w naszym domu najbardziej oglądanym  sportem zimowym. Z wielką nadzieją śledziliśmy wyczyny Kamila Stocha na Olimpiadzie. Razem ze wszystkimi "smuciliśmy się "kilka lat z rzędu, kiedy to chłopcom z Polski nie bardzo sie wiodło na skoczniach. Aż nadeszły znowu dobre czasy dla kibiców. W ubiegły piątek, kiedy rozstrzygały się losy Pucharu czterech skoczni, akurat z ostatniej piłeczki tenisowej dziergałam sowę, bo już kotów było aż 5, co to rozeszły się po domach. Więc sowa, która powstawała w tak ważnym momencie musiała być nazwana na cześć zdobywcy Pucharu. A więc przedstawiam szydełkową sowę Kamilę.

     Ponieważ na dworze mróz, trzeba ubierać się odpowiednio ciepło. Kilka "piórkowych" udziergałam, ale nie dla siebie. A w zapasach włóczkowych miałam po 5 motków Brushed Alpaci Silk w dwu kolorach. Mam obawy, że nie odważę sie w "piorkowym" pokazać  na ludziach, ale dziergać mimo wszystko zaczęłam. Chociaż nawet widziałam na blogach kilka pań odpowiednio "puszystych", co to udziergały sobie sweterki z takiej włóczki i odważnie je na sobie  prezentują. Na razie "piórkowego " jest tylko tyle, ale dzierga sie bardzo szybko, bo do tego motywuje mróz za oknem.

      Na środowe spotkanie  u Maknety chcę w kilku słowach przedstawić książkę Wiesława Mysliwskiego "Traktat o łuskaniu fasoli". Jeżeli na początku czytania , po kilkunastu stronach miałam zamiar tą książkę odłożyć, to już po kilku godzinach nie mogłam od niej się oderwać. Filozoficzne rozważanie o życiu, o roli człowieka na tym świecie, o przeznaczeniu snuje człowiek łuskający fasolę wraz z tajemniczym gościem. Rozważania o tak ważnych wydarzeniach w historii kraju, czy też w jego życiu, z ust mówiącego płynie jak rzeka, nad którą w domku letniskowym mieszka nasz bohater.

Jeżeli jeszcze ktoś tej "fasoli" razem z bohaterem "nie łuskał', to bardzo książkę polecam.

    "Czy zastanawiał się pan kiedyś, jak silnie związani jesteśmy z przeszłością? Niekoniecznie naszą. Zresztą cóż to jest nasza przeszłość? Gdzie są jej granice? To jest coś w rodzaju bliżej nieokreślonej tęsknoty, tylko za czym? Czy nie za tym, czego nigdy nie było, a co jednak minęło? Przeszłość to tylko nasza wyobraźnia, a wyobraźnia potrzebuje tęsknoty, wręcz karmi się tęsknotą. Przeszłość drogi panie nie ma nic wspólnego z czasem, jak się sądzi."

     Chciałoby się jeszcze poznać książki tego autora, bo polubiłam  jego styl przekazywania informacji.

    Życzę wszystkim czytelnikom bloga dużo dobrych chwil przy ulubionym zajęciu.