Kwiaty dla mężczyzn

     Jestem przeciwniczką koniecznych obdarowywań solenizantów wiązankami kwiatów.  Czasami to wygląda nawet dosyć problematycznie, kiedy trzeba potem dżwigać do domu naręcza kwiatów, które potem  ustawia się we wszystkich pojemnikach , we wszystkich pokojach, w kuchni i czasami na balkonie. Oczywiście są okazje szczególne, kiedy przysłowiowy kwiatek musi być. Cieszy mnie bardzo, że coraz częściej zapraszając gości na ślub i wesele młodzi podkreślają, że spodziewają się gości bez wiązanek. A jeżeli jeszcze do tego jest ustawiane pudło na zabawki czy ksiażki  dla domów dziecka, to tylko serce się raduje, za tak mądre podejście do  sprawy.

      W ubiegłą sobotę mąż mojej koleżanki, bardzo miły, uczynny i grzeczny człowiek, miał jubileusz, i oczywiście byliśmy zaproszeni do kawiarni na obchody. Nie lubię darować kwiatów dla mężczyzn.  Już kiedyś byliśmy u niego bez kwiatów, i okazało się, że też wyróżniliśmy się, bo wszyscy stawili się "jak trza"' z naręczami róż. Więc żeby teraz nie wyglądać głupio  postanowiliśmy kwiaty zanieść, ale jakie... Otóż nasz solenizant jest aktywnym "uprawiaczem" działki, więc postanowiliśmy kupić mu różnych cebulek kwiatowych do posadzenia. Aby nasze kwiaty jako tako wyeksponować, udziergałam ze sznurka pojemnik, w którym potem ułożyliśmy naszą "wiązankę".Przynajmniej czuliśmy sie dobrze, bo po pierwsze - nie byliśmy "bez kwiatów", a po drugie - nasze kwiaty mogą w przyszłości ( dopielęgnowane na działce) długo cieszyć oko gospodarza. A tak wygladało to, co wymyśliliśmy na tą okazję.

 

    Na robótki czasu było niewiele, ale nie wypada zjawić się  na spotkaniu z Maknetą bez niczego. Zmobilizowałam się i dokończyłam małą króliczkę. Pierwszy raz nakleiłam oczka i jestem trochę rozczarowana, bo jakoś wyhaftowane (chociaż i krzywo czasami) są weselsze i ciekawsze.

  

     Z przeczytanych za ten czas książek  chcę polecić ( oczywiście nie wszystkim) zbiór kazań księdza Jana Kaczkowskiego pod tytułem " Grunt pod nogami". Wiemy, że ksiądz Jan był (niestety już go nie ma) żródłem niepokoju dla duchowieństwa, polityków i wielkiej części społeczeństwa. 

    " Dopóki pan Bóg da mi siłę, a nowotwór  nie przeżre mi czachy, dopóty bedę sie starał głosić rekolecje, kazania,  żebrać na hospicjum, dbać o jakość jego funkcjonowania i dawać z siebie maksimum, mimo, że czasem może się to wydawać nierozsądne".

     Już niczego nie można dodać po tych słowach, tylko chcę napisać, że ksiądz Jan ukazał mi inną"drogę krzyzową", odnalazłam w tym zbiorze kazań   odpowiedzi na wiele  nurtujących mnie dotąd pytań.

    Życzę wszystkim spokojnych dni i ciepłej wiosny.